Verschillende instanties kunnen een gezin aanmelden bij Gezinsmanagement. Zo ook Veilig Thuis. Een jaar geleden kreeg ik naar aanleiding van een melding huiselijk geweld bij Veilig Thuis een gezin aangemeld bij Gezinsmanagement. We zijn nu precies één jaar verder. Ik vertel jullie wat er allemaal het afgelopen jaar is gebeurd.
Het geweld stoppen
Bij aanmelding blijkt dat er in het gezin al jarenlang veel problemen spelen. Er is al veel hulpverlening ingezet, maar helaas blijkt dit niet te werken. Samen met een medewerker van Veilig Thuis gaan we kennis maken. Als snel blijkt dat het niet veilig is thuis. De kinderen slaan de ouders. Ouders treden veel te streng op en pakken hun kind te hardhandig vast. Er is veel ruzie in huis en sprake van verbaal geweld. We hebben een duidelijke boodschap: het geweld moet nu stoppen. We maken een veiligheidsplan voor de komende dagen. Gelukkig krijgen we hierbij hulp van de omgeving van het gezin.
De gevolgen van een vechtscheiding
Aan het begin van een traject wil ik altijd een goed beeld krijgen van het gezin en het netwerk. Wat speelt er allemaal? Ouders zijn net gescheiden. Dit zorgt voor veel problemen. De vader is dakloos en verblijft bij vrienden en familie. Vader en moeder maken veel ruzie. Al jaren waren er veel zorgen rondom de kinderen, maar door de scheiding is het gedrag van de kinderen nog veel erger geworden. Eén van de kinderen spijbelt regelmatig en blijft zitten. Het andere kind, waar al jaren zorgen om zijn, lukt het maar niet om met hulpverlening tot verandering te komen. Hierdoor kwam dit kind in een negatieve spiraal dat er zelfs toe heeft geleidt dat hij zichzelf van het leven wilde beroven. Zijn gedrag op school was dusdanig storend dat hij niet meer kon komen.
Er zijn politiemeldingen, kinderen worden gezien met foute vriendjes, zijn betrokken bij opstootjes, diefstalletje en zorgen voor overlast in de buurt. Een kind is regelmatig een nachtje niet thuis, niemand weet waar hij is maar we weten wel dat hij erg beïnvloedbaar is, er zijn spullen uit huis verdwenen. Eigenlijk moet hij 24 uur per dag toezicht hebben zodat hij geen dingen doet waarmee hij in de problemen komt.
Opstapeling van ellende
Maar er speelt meer…. Er zijn flinke schulden. Ook bij de woningbouw. Ik maak me zorgen om de toekomst. Gaat het gezin uit huis worden gezet? Het wordt een op een stapeling van problemen en daar gaan de ouders aan onder door. Ze zijn op. De opvoeding valt hen zwaar en voor praktische dingen hebben ze geen energie meer. De post blijft liggen waardoor er weer meer problemen opstapelen. En dan moeten de ouders ook nog veel werken. Want een inkomen is natuurlijk belangrijk. Ondanks alle inzet van ouders en hulpverlening afgelopen jaren is het niet gelukt om de situatie te doorbreken. Waar begin ik?
Met iedereen om tafel
We gaan aan de slag met het veiligheidsplan. Samen met een collega ga in gesprek met alle gezinsleden en betrokkenen. Dit zijn docenten, wijkagenten, eerdere hulpverlening en familie. We doen dossieronderzoek en maken een grondige analyse. Om zo tot een plan voor het hele gezin te komen. Ik ga met ouders in gesprek over hun taak en rol. Gelukkig zien ze snel in dat het belangrijk is dat ze wel samen als ouders van de kinderen verder moeten. Het huiselijk geweld wordt na een aantal gesprekken in een ander perspectief gezien.
Dan gaat het helemaal mis met één kind. We regelen een crisis opvangplek.
We zijn nu een jaar verder……
Het was een lang traject. Dit kwam met name omdat er op zoveel leefgebieden problemen waren die direct aandacht nodig hadden. Het veiligheidsplan werkt. Er is dan ook geen sprake meer van huiselijk geweld. Ook kunnen ouders samenwerken als ouders. Er is Inmiddels passende hulpverlening ingezet en waar we vooral blij om zijn: het gaat goed met de kinderen!
